آرتروپلاستی کامل زانو (TKA) یا تعویض کامل زانو (TKR) یک جراحی ارتوپدی رایج است که شامل تعویض سطوح مفصلی مفصل زانو با فلز صاف و پلاستیک پلی اتیلن است. هدف TKA بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به استئوآرتریت مرحله نهایی از طریق کاهش درد و افزایش عملکرد است.

فیزیوتراپیست‌ها اغلب از کاربرد آب درمانی به‌عنوان یک محیط توانبخشی استفاده می‌کنند. آب یک محیط تمرینی امن و کم خطر است بنابراین برای افراد سالمند که قصد دارند بدون نگرانی از خطر افتادن در برنامه های تناسب اندام یا درمانی شرکت کنند، بسیار مناسب است.

آب درمانی به هر نوع فعالیتی اطلاق می‌شود که در آب جهت توانبخشی و ریکاوری پس از تمرین سخت یا آسیب جدی انجام می‌شود. اهداف این نوع درمان شامل ریلکسیشن عضلانی، تقویت، بهبود حرکت مفاصل و کاهش درد است و در جمعیت های خاص به بهبود هماهنگی و تعادل عضلانی کمک می کند.

انواع بسیاری از آسیب رباط زانو وجود دارد که شامل آسیب رباط صلیبی قدامی (ALC)، رباط صلیبی خلفی (PCL)، رباط جانبی خارجی (LCL) و رباط جانبی داخلی (MCL) می‌شود. دراز کردن یا کشش بیش از حد زانو، برخورد زانو با سطحی سفت، تغییر ناگهانی وزن از یک پا به پای دیگر و پیچاندن زانو با قرار دادن محکم پا بر روی زمین می‌تواند موجب بروز این آسیب‌ها شود.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است. تصور می شود که این یک اختلال خود ایمنی می‌باشد که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به خود حمله می کند. ام اس یک بیماری غیرقابل پیش بینی است که افراد را به طور متفاوتی تحت تاثیر قرار می دهد.

در خلال قرن هجدهم میلادی استفاده از آب در پزشکی رواج یافت و اصطلاح هیدروتراپی از همان زمان رفته رفته بر سر زبان‌ها افتاد. در اوایل قرن بیستم دلایل علمی کافی در اثبات خواص درمانی آب سرد و گرم بدست آمد و امروزه متخصصین سلامت به طور روز افزون بر استفاده از آب، جهت تسهیل در حرکات درمانی، تسریع روند درمان، ایجاد آرامش و کاهش افسردگی تاکید میکنند.

آب درمانی به هر نوع فعالیتی اطلاق می‌شود که در آب جهت توانبخشی و ریکاوری پس از تمرین سخت یا آسیب جدی انجام می‌شود. این روش درمانی هزاران سال است که مورد استفاده قرار می‌گیرد. آب درمانی یک درمان محبوب برای بیماران مبتلا به بیماری‌های عصبی و اسکلتی عضلانی است که آنها فرد را قادر می‌سازند تا حرکات هماهنگ و متعادل را تمرین کنند.

آخرین تحقیقات نشان داده اند که انجام تمرینات داخل آب می تواند تعادل پوسچرال و عملکرد حرکتی اندام‌ها را در بیماران سکته مغزی مزمن بهبود ببخشد و باعث کاهش مشکلات در کنترل هیجانی و البته افسردگی شود.