آزمایش تعیین حساسیت ضد میکروبی (Antimicrobial Susceptibility Testing یا AST) یک روش آزمایشگاهی است که برای تعیین اثرگذاری آنتی‌بیوتیک‌ها و سایر داروهای ضد میکروبی بر روی میکروارگانیسم‌ها، به ویژه باکتری‌ها، استفاده می‌شود. این آزمایش کمک می‌کند تا بهترین گزینه درمانی را برای عفونت‌های میکروبی انتخاب شود.
روش‌های اصلی آزمایش
- روش دیسک دیفیوژن (Kirby-Bauer Test)
- در این روش، دیسک‌های آغشته به آنتی‌بیوتیک بر روی سطح یک محیط کشت (معمولاً آگار) قرار داده می‌شوند.
- پس از کشت باکتری‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ها از دیسک‌ها به سمت محیط کشت diffuses می‌شوند و ایجاد حاشیه‌ای از عدم رشد در اطراف دیسک می‌کنند که به آن "zone of inhibition" می‌گویند.
- اندازه این حاشیه به تعیین حساسیت یا مقاومت باکتری به آنتی‌بیوتیک کمک می‌کند.
- روش رقیق‌سازی (Broth Dilution Test)
- در این روش، باکتری‌ها در محیط مایع حاوی رقیق‌سازی‌های مختلف از آنتی‌بیوتیک کشت داده می‌شوند.
- پس از مدتی، غلظت پایین‌ترین آنتی‌بیوتیک که هنوز رشد باکتری را مهار کرده است، "Minimum Inhibitory Concentration (MIC)" نامیده می‌شود.
- این روش می‌تواند به صورت میکروتیتر یا ماکروتیتر انجام شود.
- روش E-test
- در این روش، نوارهایی با غلظت‌های مختلف آنتی‌بیوتیک به صورت خطی روی محیط کشت قرار می‌گیرند.
- پس از رشد باکتری، نوارها حاشیه‌ای از عدم رشد ایجاد می‌کنند و می‌توان غلظت MIC را با توجه به ناحیه حاشیه اندازه‌گیری کرد.
اهمیت آزمایش
- انتخاب درمان مناسب: این آزمایش به پزشکان کمک می‌کند تا آنتی‌بیوتیک مؤثر را انتخاب کنند و از تجویز داروهای غیر مؤثر جلوگیری کنند.
- کنترل شیوع مقاومت دارویی: با شناسایی میکروارگانیسم‌های مقاوم، می‌توان استراتژی‌های بهتری برای کنترل عفونت‌ها و کاهش مقاومت دارویی طراحی کرد.
- آگاهی از الگوهای مقاومت: این اطلاعات می‌تواند به بهبود پروتکل‌های درمانی و پیشگیری از عفونت‌ها کمک کند.
نتیجه‌گیری
آزمایش تعیین حساسیت ضد میکروبی یک ابزار حیاتی در پزشکی است که بهبود درمان‌های عفونت‌های میکروبی و کاهش عوارض ناشی از مقاومت دارویی را ممکن می‌سازد. اجرای صحیح و تفسیر نتایج این آزمایش‌ها به بهبود سلامت عمومی کمک می‌کند.
سوالات و دیدگاهها
دیدگاه خود را مطرح کنید یا سوالات خود را از کارشناسان ما بپرسید.
هنوز دیدگاهی روی این دوره ثبت نشده