اسپاستیسیتی یکی از مشکلات رایج در بیماران نورولوژی است که عوارض گوناگونی مانند کانتراکچر، درد، کاهش تحرک و کیفیت زندگی و حتی افزایش خطر بروز زخم بستر و عفونت را دارد. بیماران مبتلا به سکته مغزی، مالتیپل اسکلروزیس، آسیب نخاعی، فلج مغزی و ضربه مغزی بیش از سایر بیماری های نورولوژی در معرض این مشکل قرار دارند. در نگاه ICF اسپاستیسیتی یک آسیب (impairment) جدی و معنادار است که می تواند باعث محدودیت در فعالیت و کاهش مشارکت شود. فیزیوتراپیست‌ها با استفاده از مهارت های دستی، تمرین درمانی و مدالیته‌های گوناگون مانند TENS ، سوزن خشک و TDCS می توانند نقش مهمی در کاهش این مشکل و بهبود عملکرد بیماران داشته باشند.

مداخله الکتروآکوپانکچر با وارد کردن سوزن های کوچک به پوست در نقاط خاص طب سوزنی و تحریک آن‌ها با جریان الکتریکی انجام می‌شود. کاربرد الکتروآکوپانکچر می تواند به مکانیسم کاهش درد، به ویژه از طریق تحریک مواد شیمیایی کمک کند; مخصوصا در دردهای مزمن که تحقیقات و شواهد محکمی برای آن وجود دارد.

آخرین تحقیقات نشان داده اند که انجام تمرینات داخل آب می تواند تعادل پوسچرال و عملکرد حرکتی اندام‌ها را در بیماران سکته مغزی مزمن بهبود ببخشد و باعث کاهش مشکلات در کنترل هیجانی و البته افسردگی شود.

آسیب طناب نخاعی (SCI) به آسیب نخاعی ناشی از تروما (مثلاً در اثر سقوط) یا علل غیر ضربه‌ای مانند تومور، شرایط دژنراتیو و عروقی، عفونت‌ها، سموم یا نقایص مادرزادی اشاره دارد. افرادی که دچار آسیب نخاعی شدند ممکن است عوارض جانبی ذهنی، عاطفی و اجتماعی را نیز تجربه کنند. با این وجود، درمان‌ها و مداخلات توانبخشی به بسیاری از افراد مبتلا به آسیب نخاعی اجازه می‌دهد تا زندگی سازنده و مستقلی داشته باشند.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است. تصور می شود که این یک اختلال خود ایمنی می‌باشد که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به خود حمله می کند. ام اس یک بیماری غیرقابل پیش بینی است که افراد را به طور متفاوتی تحت تاثیر قرار می دهد.