دوره های

آسیب طناب نخاعی (SCI) به آسیب نخاعی ناشی از تروما (مثلاً در اثر سقوط) یا علل غیر ضربه‌ای مانند تومور، شرایط دژنراتیو و عروقی، عفونت‌ها، سموم یا نقایص مادرزادی اشاره دارد. افرادی که دچار آسیب نخاعی شدند ممکن است عوارض جانبی ذهنی، عاطفی و اجتماعی را نیز تجربه کنند. با این وجود، درمان‌ها و مداخلات توانبخشی به بسیاری از افراد مبتلا به آسیب نخاعی اجازه می‌دهد تا زندگی سازنده و مستقلی داشته باشند.

tDCS یک شکل غیر تهاجمی از تحریک مغز است که از جریان الکتریکی کم شدت برای تعدیل فعالیت مناطق خاصی از مغز استفاده می‌کند. کارایی این مداخله برای بهبود عملکرد شناختی، درمان افسردگی و کمک به توانبخشی پس از سکته مغزی یا آسیب مغزی در مطالعات گوناگون مورد بررسی قرار گرفته است.

اسپاستیسیتی یکی از مشکلات رایج در بیماران نورولوژی است که عوارض گوناگونی مانند کانتراکچر، درد، کاهش تحرک و کیفیت زندگی و حتی افزایش خطر بروز زخم بستر و عفونت را دارد. بیماران مبتلا به سکته مغزی، مالتیپل اسکلروزیس، آسیب نخاعی، فلج مغزی و ضربه مغزی بیش از سایر بیماری های نورولوژی در معرض این مشکل قرار دارند. در نگاه ICF اسپاستیسیتی یک آسیب (impairment) جدی و معنادار است که می تواند باعث محدودیت در فعالیت و کاهش مشارکت شود. فیزیوتراپیست‌ها با استفاده از مهارت های دستی، تمرین درمانی و مدالیته‌های گوناگون مانند TENS ، سوزن خشک و TDCS می توانند نقش مهمی در کاهش این مشکل و بهبود عملکرد بیماران داشته باشند.