مداخلات نیدلینگ در فیزیوتراپی به عنوان یک روش درمانی برای کاهش درد و بهبود عملکرد عضلات و بافت‌های نرم مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، مانند هر روش درمانی دیگری، این روش نیز با چالش‌ها و محدودیت‌هایی مواجه است.

کینزیوتیپ یک ابزار درمانی است که توسط فیزیوتراپیست‌ها در اختلالات مختلف مثل اطفال، سالمندان، ارتوپدی، عصبی و ... استفاده می‌شود. ایده استفاده از نوار الاستیک برای اولین بار توسط دکتر Kenzo Kase در دهه 1970 ارائه شد. از آن زمان، این روش در مدیریت درد، آسیب بافت نرم و مفاصل، ادم و موارد دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

داروهای "Over the Counter" (OTC) به داروهایی گفته می‌شود که بدون نیاز به نسخه پزشک قابل خریداری هستند. این داروها معمولاً برای درمان مشکلات شایع و خفیف طراحی شده‌اند و به راحتی در داروخانه‌ها و فروشگاه‌ها در دسترس هستند.

لازمه‌ی یک برنامه درمانی اثربخش در اختلالات اسکلتی عضلانی، انجام پروسه تشخیص افتراقی صحیح مبتنی بر تست‌های بالینی و علائم بیمار است. در این دوره اصول تشخیص افتراقی در اختلالات اندام تحتانی همراه با اقدامات درمانی و مدیرتی هر اختلال به فراگیران آموزش داده خواهد شد.

دوره "فیزیوتراپی در سکته مغزی" با تدریس اساتید بنام این حوزه و با تمرکز بر نگرش‌های مطرح درمانی بوبت، رود و برانستروم در طی 6 سطح برگزار خواهد شد. مبحث درای‌نیدلینگ در بیماران سکته مغزی نیز بخشی از سرفصل‌های این دوره را تشکیل می‌دهد.

مداخله الکتروآکوپانکچر با وارد کردن سوزن های کوچک به پوست در نقاط خاص طب سوزنی و تحریک آن‌ها با جریان الکتریکی انجام می‌شود. کاربرد الکتروآکوپانکچر می تواند به مکانیسم کاهش درد، به ویژه از طریق تحریک مواد شیمیایی کمک کند; مخصوصا در دردهای مزمن که تحقیقات و شواهد محکمی برای آن وجود دارد.

محتوای دوره "فیزیوتراپی در اختلالات اندام فوقانی" بر اصول تشخیص افتراقی، ارزیابی صحیح و تصمیم‌گیری بالینی در اختلالات کمپلکس شانه و مفاصل آرنج، مچ دست و دست و در نهایت ارائه بهترین درمان‌ها در هر ضایعه تمرکز دارد.

آسیب طناب نخاعی (SCI) به آسیب نخاعی ناشی از تروما (مثلاً در اثر سقوط) یا علل غیر ضربه‌ای مانند تومور، شرایط دژنراتیو و عروقی، عفونت‌ها، سموم یا نقایص مادرزادی اشاره دارد. افرادی که دچار آسیب نخاعی شدند ممکن است عوارض جانبی ذهنی، عاطفی و اجتماعی را نیز تجربه کنند. با این وجود، درمان‌ها و مداخلات توانبخشی به بسیاری از افراد مبتلا به آسیب نخاعی اجازه می‌دهد تا زندگی سازنده و مستقلی داشته باشند.

tDCS یک شکل غیر تهاجمی از تحریک مغز است که از جریان الکتریکی کم شدت برای تعدیل فعالیت مناطق خاصی از مغز استفاده می‌کند. کارایی این مداخله برای بهبود عملکرد شناختی، درمان افسردگی و کمک به توانبخشی پس از سکته مغزی یا آسیب مغزی در مطالعات گوناگون مورد بررسی قرار گرفته است.

اسپاستیسیتی یکی از مشکلات رایج در بیماران نورولوژی است که عوارض گوناگونی مانند کانتراکچر، درد، کاهش تحرک و کیفیت زندگی و حتی افزایش خطر بروز زخم بستر و عفونت را دارد. بیماران مبتلا به سکته مغزی، مالتیپل اسکلروزیس، آسیب نخاعی، فلج مغزی و ضربه مغزی بیش از سایر بیماری های نورولوژی در معرض این مشکل قرار دارند. در نگاه ICF اسپاستیسیتی یک آسیب (impairment) جدی و معنادار است که می تواند باعث محدودیت در فعالیت و کاهش مشارکت شود. فیزیوتراپیست‌ها با استفاده از مهارت های دستی، تمرین درمانی و مدالیته‌های گوناگون مانند TENS ، سوزن خشک و TDCS می توانند نقش مهمی در کاهش این مشکل و بهبود عملکرد بیماران داشته باشند.

در خلال قرن هجدهم میلادی استفاده از آب در پزشکی رواج یافت و اصطلاح هیدروتراپی از همان زمان رفته رفته بر سر زبان‌ها افتاد. در اوایل قرن بیستم دلایل علمی کافی در اثبات خواص درمانی آب سرد و گرم بدست آمد و امروزه متخصصین سلامت به طور روز افزون بر استفاده از آب، جهت تسهیل در حرکات درمانی، تسریع روند درمان، ایجاد آرامش و کاهش افسردگی تاکید میکنند.

آخرین تحقیقات نشان داده اند که انجام تمرینات داخل آب می تواند تعادل پوسچرال و عملکرد حرکتی اندام‌ها را در بیماران سکته مغزی مزمن بهبود ببخشد و باعث کاهش مشکلات در کنترل هیجانی و البته افسردگی شود.